“Ας λέγουν και γράφουν ό,τι θέλουν. Θα έλθει όμως κάποτε καιρός, ότε οι άνθρωποι κρίνονται όχι σύμφωνα με όσα είπον ή έγραψαν περί των πράξεων των, αλλά κατ’ αυτήν την μαρτυρίαν των πράξεών των”.
Η συγγραφέας και καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Λένα Διβάνη με τον
δικό της ξεχωριστό τρόπο μας διηγείται την ζωή του πιο σπουδαίου πολιτικού άνδρα της Ελλάδας. Του
Ιωάννη Καποδίστρια. ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΗΡΙ, ο Καποδίστριας, η Ρωξάνδρα και η Ελλάδα, εκδόσεις
ΠΑΤΑΚΗ.
Ο λόγος της αφήγησης μεστός, με αρκετές δόσεις χιούμορ και σωκρατικής ειρωνείας. Μια νουβέλα
όπου μπορείς ο αναγνώστης να μάθει ή να θυμηθεί τα ταραγμένα χρόνια της Ελλάδας του τότε, να κάνει
αναμφίβολα τις δικές του συγκρίσεις με το σήμερα αλλά και να δει μέσα από μια άλλη οπτική γωνία τον
μεγάλο άνδρα Ιωάννη Καποδίστρια. Η Λ.Δ. με μαεστρία υφαίνει την πολιτική προσωπικότητα του
πρώτου κυβερνήτη της χώρας, όσο και την άγνωστη -ίσως- ρομαντική του πλευρά.
Ο Ιωάννης ήταν ένας μοναχικός ήρωας που βάδιζε οδηγημένος (για να μην πω φυλακισμένος)
αποκλειστικά και μόνον από τις Αρχές του,και γι’ αυτό έπραττε πάντα τα ‘’δέοντα’’ από τη στιγμή που
γεννήθηκε μέχρι τη στιγμή που ξεψύχησε δολοφονημένος από χέρι ελληνικό: τον εαυτό του τον χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη στην Ελλάδα, γιατί αυτό υπαγόρευσαν οι Αρχές του. Τη Ρωξάνδρα δεν ήθελε να την πάρει στον λαιμό του όμως- κι αυτό οι Αρχές του το διέταξαν , οι φίλοι του τον προειδοποίησαν ότι θα τον σκοτώσουν- δεν τους άκουσε, γιατί οι Αρχές του τον έκαναν κουφό, η Ρωξάνδρα τον παρακάλεσε να την πάρει μαζί του, να τον συντροφέψει καθώς ανέβαινε στον Γολγοθά του- αλλά οι Αρχές του τον ανάγκασαν να αρνηθεί. Ίσως γι’ αυτό τη λέξη Αρχές την έγραφε πάντα με Α κεφαλαίο. (αντί προλόγου)
Το βιβλίο διαιρείται σε τρείς κυρίως θεματικές: τον αγώνα του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ευρώπη και
ως απεσταλμένου ή υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, την ιδιάζουσα σχέση του με την αγαπημένη του
Ρωξάνδρα που συνεχώς η ιστορία χωρίζει τους δρόμους τους και τέλος την θητεία του ως Κυβερνήτης
της Ελλάδας και την δολοφονία του. Η ιστορία του πρώτου Έλληνα κυβερνήτη, ενός μοναχικού ήρωα, που χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη τον εαυτό του στην Ελλάδα και στέγνωσε ακόμα και την καρδιά του για να ζήσει η πατρίδα του. Το πικρό ποτήρι το ήπιε συνειδητά μέχρι τέλους μόνος του, αφήνοντας “ορφανή” τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε, τη Ρωξάνδρα Στούρτζα.
Γράφει: Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος, Θεολόγος, συγγραφέας, & ραδιοφωνικός παραγωγός
